Konferencja w Nairobi o prawie do aborcji

Międzynarodowa konferencja ONZ dotycząca populacji i rozwoju (ICPD) odbyła się w Nairobi w Kenii w dniach 12–14 listopada i stała się sceną nowej ofensywy, mającej na celu uznanie tzw. „Prawa do aborcji”. Było na niej obecnych wiele organizacji, popierających aborcję, w tym Planning Familial. Natomiast szereg stowarzyszeń, działających na rzecz życia, nie zostało do niej dopuszczonych.

Konferencja ta wpisuje się w długą serię debat, zainicjowanych w 1927 r. – na długo przed założeniem ONZ – przez Margaret Sanger, założycielkę Planning Familial, która była wówczas najbardziej aktywną postacią środowisk neomaltuzjańskich. Usiłowały one przekonać zachodnie rządy o potrzebie ograniczenia wzrostu populacji biednych krajów, aby uniknąć nierówności politycznych i ekonomicznych. Dlatego szerzenie antykoncepcji i aborcji stało się priorytetem dla takich agend jak Fundusz Ludnościowy Narodów Zjednoczonych (UNFPA), który jest organizatorem konferencji w Nairobi.

Na szczęście były tam przedstawiciele rządów krajów, broniących życia od jego początku do naturalnej śmierci.

23 września 2019 r. dziewiętnaście państw, w tym Rosja, Stany Zjednoczone, Brazylia, Polska, Węgry, Egipt i Kongo, złożyło wspólną deklarację w tej sprawie. Wezwały ONZ do porzucenia ideologii „prawa do aborcji” i skoncentrowania się na konkretnych wyzwaniach, aby realnie poprawić dostęp do opieki zdrowotnej dla wszystkich ludzi. Rządy te sprzeciwiają się ekspertom Komitetu Praw Człowieka ONZ, który w ubiegłym roku przyjął tekst, domagający się, by aborcję na żądanie uznano jako „prawo człowieka”.

Podczas konferencji w Kairze w 1994 r. debata na temat aborcji była najostrzejsza i najbardziej kontrowersyjna. Koalicja pod przewodnictwem Watykanu ostatecznie odniosła pewne zwycięstwo, bo aborcja nie została potraktowana jako prawo, lecz jako praktyka, którą państwa powinny ograniczyć. „Rządy są zobowiązane do ograniczenia stosowania przerywania ciąży i podjęcia odpowiednich środków, aby pomóc kobietom uniknąć aborcji” – stwierdzono . Dzięki takiej polityce udało się zmniejszyć ilość aborcji, również w krajach europejskich.

W globalnym ruchu w obronie życia nienarodzonych przoduje kościół katolicki i inne kościoły chrześcijańskie. Szczególnie aktywni są biskupi amerykańscy, którzy opracowali i pilotują od 1975 r. tzw. „plan duszpasterski na rzecz działań dla życia” . Strategia ta stawia Kościół Stanów Zjednoczonych w porządku bitewnym w służbie życia na każdym poziomie hierarchicznym. Promuje on bardzo konkretne działania w każdej parafii na rzecz nienarodzonych dzieci, kobiet w ciąży, młodych matek i dziewczyn, które doświadczyły bolesnego doświadczenia aborcji. W Stanach Zjednoczonych strategia biskupów odniosła ostatnio sukces na poziomie politycznym i legislacyjnym.

Europejskie Centrum na Rzecz Prawa i Sprawiedliwości (ECLJ) wysłało list i informacje do licznych biskupów europejskich, wzywając ich, by w swojej misji czerpali inspirację ze strategii biskupów USA.

„Jan Paweł II nawoływał biskupów, aby wszędzie byli pierwszymi, niestrudzonymi posłańcami Ewangelii życia” (Evangelium Vitæ, § 82) – napisano w liście.

Franciszek L. Ćwik