Polska i Niemcy razem w ONZ

Niemcy już od dawna wspierają wszelkie działania wzmacniające międzynarodowe prawo humanitarne. Nic więc w tym dziwnego, że Berlin zdecydowanie popiera także polską inicjatywę w ramach Rady Bezpieczeństwa ONZ, aby wzmocnić międzynarodowe prawo humanitarne.

Przestrzeganie prawa międzynarodowego i prawa humanitarnego jest głównym motywem polskiego członkostwa w Radzie Bezpieczeństwa ONZ. 13 sierpnia Polska zorganizowała w Nowym Jorku konferencję (briefing) na temat międzynarodowego prawa humanitarnego podczas konfliktów zbrojnych. Celem konferencji było wzmocnienie roli międzynarodowego prawa humanitarnego w kontekście 70 rocznicy Konwencji Genewskich. Członkowie Rady Bezpieczeństwa starali się znaleźć rozwiązanie, jak najlepiej dostosować prawo do istniejących warunków, aby ludność cywilna i konwoje humanitarne nie były narażone na ataki walczących stron.

Niemcy wspierają działania wzmacniające międzynarodowe prawo humanitarne
Do Nowego Jorku udał minister spraw zagranicznych Niemiec Heiko Maas, który wziął udział w zorganizowanej przez Polskę dyskusji o roli międzynarodowego prawa humanitarnego w kontekście 70 rocznicy Konwencji Genewskich. Tuż przed wylotem do Nowego Jorku Heiko Maas powiedział, że Niemcy wspierają wszelkie działania, które wzmacniają międzynarodowe prawo humanitarne. „Siedemdziesiąt lat po przyjęciu Konwencji Genewskich osoby, które powinny być chronione, codziennie stają się ofiarami okrucieństw i arbitralnego postępowania“ – powiedział Heiko Maas w Berlinie. Minister przypomniał, że dla Niemiec priorytetem jest ochrona pracowników pomocy humanitarnej oraz inicjatywa przeciwko systematycznemu stosowaniu przemocy seksualnej w trakcie konfliktów.

Niemcy razem z Francją rozpoczęły w ramach „Humanitarian Call for Action“ inicjatywę na rzecz wzmocnienia humanitarnych aspektów prawa międzynarodowego, a także ochrony pracowników i działaczy organizacji humanitarnych, która zostanie przedstawiona we wrześniu podczas posiedzenia Zgromadzenia Ogólnego ONZ.

Historie Konwencji Genewskich
Pierwsza Konwencja Genewska została podpisana 22 sierpnia 1864 roku. Czytamy w niej, że personel sanitarny jest neutralny w konflikcie, nie może być atakowany i nie bierze udziału w walkach. Cywile, którzy pomagają rannym i chorym żołnierzom, powinni być szanowani, nie można ich atakować, a ranni w wyniku konfliktu powinni być traktowani jednakowo bez względu na ich narodowość. To wtedy właśnie powołano znak czerwonego krzyża, którym podczas konfliktu oznaczane są formacje medyczne i ich personel.

Druga Konwencja Genewska pochodzi z 6 lipca 1906 roku. Ta z kolei zwiększyła zakres ochrony rannych i chorych żołnierzy, wprowadzała zasady ewidencji osób poszkodowanych w konfliktach i ustalała system wymiany informacji na temat osób poszkodowanych w konfliktach.

Trzecia Konwencja Genewska dotyczy polepszenia losu chorych i rannych w armiach czynnych. Podpisano ją 27 lipca 1929 roku.

Czwartą Konwencję, dotyczącą ochrony osób cywilnych podczas wojny, podpisali 12 sierpnia 1949 roku w Genewie pełnomocnicy rządów reprezentowanych na Konferencji Dyplomatycznej ( 21 kwietnia do 12 sierpnia 1949 roku).

Konwencja zabrania:

1. zmuszania, bądź nakłaniania ludności cywilnej do służby wojskowej w siłach zbrojnych przeciwnika

2. przymusowego przesiedlania ludności cywilnej z terytoriów okupowanych

3. deportacji lub przesiedlania własnej ludności cywilnej na terytorium okupowane

4. rabunku i brania zakładników.

Zobowiązuje:

1. do zapewnienia ludności cywilnej podstawowego minimum warunków egzystencji (bytowania i wyżywienia) 2. do traktowania jej w sposób humanitarny

3. do otoczenia troską osób potrzebujących pomocy

4. do poszanowania dóbr i urządzeń niezbędnych dla przetrwania ludności cywilnej

5. do poszanowania godności, honoru, praw rodziny, przekonań, praktyk religijnych, zwyczajów i obyczajów ludności cywilnej

Waldemar Maszewski (autor jest korespondentem Polskiego Radia)