Plakaty filmowe
W ramach 16. Polskiego Festiwalu Filmowego przygotowano w Polskim Instytucie w Berlinie wystawę „Wielka sztuka dla wielkiego ekranu – plakaty filmowe z DDR i Polski w dialogu”.
W czasie wernisażu wystąpili Joanna Szymczak i Kornel Miglus – pomysłodawcy wystawy oraz Detlef Helmbold, omawiający plakaty DEFA, i Krzysztof Dydo – prezentujący polskie plakaty ze swojej kolekcji i Centrum Kultury Filmowej im. Andrzeja Wajdy. Krzysztof Dydo w folderze do wystawy napisał: „Prezentowane na wystawie prace w większości wyszły spod ręki artystów, zaliczanych do Polskiej Szkoły Plakatu. Ta „Szkoła” to pojęcie bardziej abstrakcyjne – bo to nie budynek czy instytucja, tylko grupa tych utalentowanych, zapalonych do pracy z plakatem artystów z przełomu lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych, która została uznana przez cały świat artystyczny za fenomen tamtych czasów.
Mówiąc o Polskiej Szkole Plakatu kojarzymy to od razu z pracami o wybitnych walorach artystycznych. Duża ilość dobrych plakatów wynikała z oceny specjalnych komisji, w skład których wchodzili najlepsi graficy. Wnikliwie analizowano i dyskutowano projekty zanim skierowano je do druku. Projektanci bardzo poważnie do tego podchodzili, a to przekładało się na wysoki poziom ich prac. Projektowanie plakatów było dla grafików szalenie ważne. Ich prace trafiały na ulicę, która była jedną wielką GALERIĄ SZTUKI”.
Na wystawie znalazły się prace reprezentantów Polskiej Szkoły Plakatu: Franciszka Starowieyskiego, Jana Młodożeńca, Jerzego Flisaka, Leszka Hołdanowicza, Marka Freudenreicha, Wiktora Górki oraz młodszego pokolenia grafików: Romualda Sochy, Elżbiety Prockiej, Stasysa Eidrigeviciusa, Andrzeja Pągowskiego. Ekspozycję wypełniły pary plakatów do tego samego filmu polskich i wschodnioniemieckich twórców, takich jak: Rudolf Wendt, Erhard Gruettner, Horst Wendt, Juergen Grossmann, Horst Mueller, Thomas Schnallnau, Birgitt Osswald, Bernd Krause, Uwe Haentsch, Dieter Heidenreich, Reiner Flieger. Zestawienie indywidualnych interpretacji tego samego tematu przez poszczególnych artystów Detlef Helmbold nazywa „podwójną jednorazowością sztuki”. W prezentowanych plakatach widzi on pewne paralele w użyciu symboli (ręki, drutu kolczastego, gołębia, oka), form graficznych. Plakaty jednak nie są identyczne. Detlef Helmbold zwraca też uwagę na istnienie prac kontrastowych, różniących się w interpretacji danego tematu filmowego. Każdy plakat jest jedyny w artystycznym wyrazie.
Barbara Krajewska i Anna Mansfeld-Slaski
