Upadek (2), rewolucja seksualna u wrót

„Jeśli teoria nie zgadza sie z faktami, tym gorzej dla faktów“

G.W.F. Hegel

Rewolucje mają zazwyczaj wielu ojców. Nie inaczej było i jest z rewolucją seksualną. Miała wielu ojców „założycieli“ i ma wielu kontynuatorów na różnych poziomach polityki i metapolityki. Wykreowana została w retortach antropologów kulturowych, w umysłach psychoanalityków i wyperfumowanych onucach kulturowych komunistów. A wszystko to zostało podlane gnostycko-kabalistycznym sosem. Wielu z prekursorów owej rewolucji miało korzenie żydowskie i było zainfekowanych wywodzącym się z kabały metafizycznym pesymizmem, w którym nie ma miejsca na zbawienie.

Franz Boas, niemiecki antropolog o żydowskich korzeniach opuszczając Niemcy w latach 80-tych XIX stulecia był tym, który egzystując w żydowsko-kommunistyczno-rebelianckim środowisku wstrząsnął podstawami nauki o cywilizacjach, o rasach i przede wszystkim poprzez „dokonania“ swojej doktorantki Margaret Mead dał empiryczne podstawy rozlewającej się szeroką rzeką na początku XX wieku rewolucji seksualnej. W roku 1928 ukazała sie książka Margaret Mead „Coming of Age in Samoa“ (Dojrzewanie na Samoa), w której młoda badaczka perfekcyjnie dostosowała sie do wskazówek swojego mentora, fałszując wyniki badań jakie przeprowadziła na wyspach. Mead pisała, że mieszkancy archipelagu Samoa hołdują niczym nie skrępowanej wolności seksualnej, nie są ograniczeni żadnym tabu, nie znają monogamii i wierności, doświadczają rożnorakich form seksu – zarówno homo- jak i heteroseksualnych; zmiany partnerów są czymś oczywistym, inicjacja seksualna bardzo wczesna. Twierdziła, że w związku z tym mieszkańcy Samoa nie cierpią na zaburzenia neurotyczne, nie znają konfliktów związanych z dojrzewaniem i są szczęśliwsi od ludnosci Zachodu. Pani Mead skonstruowała związek przyczynowy, udowadniając jakoby szczęliwość i brak trosk tych ludzi były wynikiem rozwiązłości i rozpasania seksualnego. Posłużyła się przy tym figurą wyczekiwanej z utęsknieniem utopii, która została nareszcie urzeczywistniona w raju mórz południowych oraz mitem szlachetnego, niewinnego dzikusa i arkadii tychże mórz, jaki wystepował w kulturze Zachodu od czasów oswiecenia (Rousseau) i został uwieczniony pod postacią połnagich, młodych dziewcząt na obrazach Paula Gauguina.

Książka Margaret Mead była lekturą obowiązkową dla całych pokoleń studentów i naukowców zamujących sie naukami społecznymi i wywarła (wywiera!) ogromny wpływ na powstanie i rozwój antropologii kulturowej, rozpowszechniła przekonanie, że coś takiego jak niezmienna natura ludzka nie istnieje a płciowość człowieka jest uwarunkowana kulturowo, że ludzkiej naturze bliższa jest rozwiązłość seksualna a stąd było już blisko do postulowania „wolnej miłości“, która otworzyła na oścież wrota rewolucji seksualnej.

„Odkrycia“ Margaret Mead zyskały uznanie wielkich, uznanych autorytetow antropologii kulturowej, takich jak wspomniany Franz Boas, Ruth Benedickt, Bronisław Malinowski i w pózniejszym czasie Clifford Geertz. Sama Mead stała sie gwiazdą wręcz popkulturową; w musicalu „Hair“, w pierwszm akcie ma miejce tzw. „Margaret Mead scena“, w ktorej turystka (grająca samą Mead) wygłasza mowę, którą można sprowadzić do prymitywnego „róbta co chceta“. Margaret Mead uważała, że nie można narzucać ludziom pierwotnym wzorców kultury współczesnej, ale wzorce kultury pierwotnej wydają sie odpowiednie dla współczesnej Ameryki.

Aż do roku 1983 nikt nie miał odwagi przeciwstawić się tezom zawartym w książce Mead, pięć lat po jej śmierci i pięćdziesiąt lat po jej „przełomowych badaniach“ australijski antropolog Derek Freeman, który przez czterdzieści lat przeprowadzał badania na Samoa, obalił tezy sformułowane na kartach książki Mead.

Okazało sie, że w tamtejszym społeczeństwie, n.b. bardzo zhierarchizowanym, dziewictwo kobiet cieszy sie wielkim szacunkiem społecznym a płciowość obwarowana jest szeregiem tabu.

Po opublikowaniu swojej pracy, Derek Freeman został uznany przez środowiska naukowe za heretyka. Ataki na niego przybrały wręcz rozmiary wojny kulturowej. Polemiki z niepodważalnymi wynikami badań Freemana prowadzono aż do roku 2009 (Paul Shankman). Nigdy nie udało sie ich obalić.

Franz Boas był twórcą nowego prądu w antropologii – antropologii kulturowej nazywaną inaczej antropologią relatywistyczną. Twierdzenia Margaret Mead stały się empiryczną bazą teorii tworzonych przez Franza Boas i jego następców. Centralnym postulatem tej teorii była możliwość absolutnego formowania człowieka przez kulturę i środowisko naturalne, równoprawność wszystkich kultur i negowanie możliwości zaistnienia kultur o wyższym poziomie rozwoju. Wymazanie różnic między cywilizacjami posiada obecnie walor dogmatu i zakazuje wręcz jakichkolwiek prób porównywania tychże. Tak fomułowany determinizm kulturowy stał się teoretyczną podstawą lewicowej utopii, której sednem jest stworzenie idealnego społeczeństwa. Bowiem tylko społeczeństwo, które jest lustrzanym odbiciem teoretycznego modelu człowieka zdeterminowanego kulturowo, może zostać według tego ideału dowolnie sformatowane. Poza tym ta modelowa wersja człowieka doskonale umożliwia formułowanie postulatu (pseudo)równości wszystkich ludzi ale też negatywnej wolności od wszelkich zasad i praw – prawnych, moralnych i religijnych. Zgodnie z postulatami rewolucji seksualnej ludzkość ma osiągnąć szczęście jedynie wtedy, gdy będzie mogła manifestować swoje instynkty, szczególnie seksualne, znosząc wszelkie zasady, które mogłyby ograniczyć jej ekspansję. Problem w tym, że nawet najsilniejsze czynniki socjo-kulturowe nie mogą zmienić natury ludzkiej; naturę ludzką można wznieść lub zdegradować, ale nie można jej zmienić.

Jak wspomniałem rewolucja seksualna miała wielu ojców i u zarania jej dziejów jedną matkę, która umożliwiła jej „unaukowienie”. W następnym odcinku naszych rozważań zajmiemy się całą plejadą owych kontynuatorów dzieła uszczęśliwiania ludzkości i spróbujemy wydobyć elementy chorej duchowości, które są stałym elementem wszelkich zamierzeń skierowanych przeciwko Prawu Bożemu i prawu naturalnemu. 

Mariusz Materyński

Klub Gazety Polskiej w Essen
Polska Lista Wyborcza „POLACY w ESSEN”
www.polacywessen.de